“Tan, tan tan, tan..”. In 1831 werd er een man van 21 opgenomen in het ziekenhuis omdat hij alleen nog maar “tan” kon zeggen en kreeg daarom van het ziekenhuis de naam Tan.
Tan kwam onder behandeling bij Pierre Broca. Een Franse fysicus en anatomist. Over het algemeen kon Tan redelijk goed functioneren; hij begreep wat hem werd gezegd en hij besefte ook waar hij zich op dat moment bevond. Maar het was voor hem onmogelijk iets anders te zeggen dan “tan”.
Over de jaren heen ging zijn intelligentie achteruit en verloor hij ook gevoel in zijn rechterhand. In 1861 overleed hij. Tijdens de autopsie werden zijn hersenen onderzocht en bleek er aan de oppervlakte van de hersenen, ongeveer ter hoogte van je slaap, een ernstige beschadiging te zitten. Dit gebied bleek verantwoordelijk te zijn voor het spraakgebrek van Tan.
Nog steeds wordt er veel onderzoek gedaan naar dit gebiedje dat de naam Broca heeft gekregen. Het blijkt dat dit gebied een grote rol speelt in het produceren van spraak. Mensen met een beschadiging in dit gebied weten vaak wel wat ze willen zeggen, maar kunnen het gewoon niet zeggen. Dit wordt ook wel Broca’s afasie genoemd.