Amerikaanse onderzoekers zijn instaat geweest om het geheugen van een zeeslak te wissen met behulp van een bepaalde eiwit.

De zeeslak kreeg eerst een schok toegediend aan zijn staart. Vervolgens werd de sifon (een soort luchtwegen) aangeraakt. De zeeslak reageerde hierop met een reflex die 50 seconde duurde. Wanneer de zeeslak niet eerst de schok zou hebben ontvangen, zou de reflex maar een paar seconde duren. Een week later werd weer de sifon van de zeeslak aangeraakt en hier reageerde het op met een reflex van 30 seconde. Dit geeft aan dat de zeeslaak heeft geleerd van de eerste aanraking en dat er een lange termijn herinnering is opgeslagen.

Vervolgens kreeg de zeeslak een stofje ingespoten die de proteïne PKM inhibeert. PKM is een proteïne die in verband wordt gehouden met geheugen. Wanneer deze stof wordt gevormd is er geen mogelijkheid meer om het ‘uit te schakelen’. Dit betekent dat PKM actief blijft, en dus ook de herinnering, totdat het stofje afbreekt. Door een stofje toe te dienen die de werking van PKM inhibeert zou de herinnering dus kunnen vervagen of zelfs kunnen verdwijnen.

En dit is precies wat er gebeurde: vlak nadat de zeeslak het stofje kreeg ingespoten werd de sifon weer aangeraakt. Nu reageerde de zeeslak met een reflex van enkele seconde. Dit betekent dat de zeeslak zich niet kon herinneren dat het ooit een schok heeft gehad.

Hoewel de hersenen van mensen veel complexer zijn dan die van een zeeslak zijn er toch ook overeenkomsten. Daarom denken de onderzoekers dat deze resultaten van belang zullen zijn in onderzoek naar hulp voor post-traumatische stresstoornis, drugsverslaving en zelfs de ziekte van Alzheimer.

Tessa Dongelmans